En wat doe jij?

Als ik aan de praat raak met mensen die ik nog niet ken krijg ik vaak de vraag “en wat doe jij?”.  Dan vertel ik natuurlijk dat ik uitvaarten begeleid en mensen terzijde sta en ontzorg in de dagen tussen sterven en uitvaart. En ook dat ik uitvaartplannen opstel met mensen die (al dan niet met het einde van het leven in zicht) van tevoren al het één en ander willen bespreken en vastleggen.

Vaak neemt het gesprek dan een wending naar het bespreken van de ervaringen die mensen zelf hebben met uitvaart en sterven. Een onderwerp dat mij blijft boeien en ik vind het altijd leerzaam te vernemen wat mensen hebben beleefd rondom dit thema. Steeds weer wordt mij duidelijk, dat het bij het begeleiden van een persoonlijke uitvaart vooral gaat om de kleine dingen.

De wet op de lijkbezorging laat veel open

“Tegenwoordig is alles mogelijk”. Dat is een opmerking die dan vaak wordt gemaakt. En dat kan ik beamen. De wet op de lijkbezorging heeft enkele protocollen waarbij inderdaad veel mogelijk blijft. De wet zegt onder meer:

• Een overledene mag niet eerder dan 36 uur na het overlijden begraven of gecremeerd worden. Dit in verband met een eventueel strafrechtelijk onderzoek. Binnen 36 uur na overlijden is begraven of cremeren alleen mogelijk met toestemming van de officier van justitie en de burgemeester.
• Een overledene mag niet later begraven of gecremeerd worden dan 6 werkdagen na het overlijden, tenzij de burgemeester daarvoor toestemming heeft gegeven. Deze maximumtermijn is opgenomen in de Wlb omdat een overledene uiteindelijk een bestemming moet krijgen.
• In openbare ruimten dient een overledene aan het oog ontrokken te zijn. Slechts de contouren van het overleden lichaam mogen zichtbaar zijn. (Dat betekent dus dat een lichaamswade en opbaarplank net zo goed mogelijk zijn als de traditionele grafkist).

Alles is mogelijk, zelfs het gewone

En dat alles mogelijk is, daarin ligt voor mij de kern van mooi afscheid. Vooral wanneer dat ‘alles’ persoonlijk, gewoon en dichtbij is. Als uitvaartbegeleider kan ik dat ‘alles is mogelijk’ faciliteren. Samen met de betrokkenen zoek ik naar de manier waarop we dit afscheid passend kunnen maken voor deze overleden persoon. Dat gaat soms minder vanzelfsprekend dan je zou denken. Het is toch nog steeds een onderwerp waarop een cultureel bepaald taboe zit. Soms lijkt het meer vanzelfsprekend over de dingen te zwijgen, dan erover te spreken.

Hier zomaar wat voorbeelden van afgelopen periode die gaan over alles wat mogelijk is. Het klinkt zo groots maar het is zo voor de hand liggend. Het gaat over het gewone dat mogelijk is. Daar wil ik als uitvaartbegeleider vooral aandacht voor hebben. Want zo help ik mensen om betekenisvol afscheid te nemen.

De dochter die helpt bij de laatste verzorging van haar vader. Zij doet hem sokken aan die haar moeder, die al jarenlang dood is, heeft gebreid.

De foto van een Draak, (een zeilboottype) in volle vaart door het water, als achtergrond op de rouwkaart. De plotseling gestorven overledene had als grote wens in een Draak te zeilen als hij weer hersteld zou zijn .

De weduwe die haar gestorven man zelf naar de begraafplaats rijdt. Samen maken ze  zijn laatste reis in het aangepaste busje waarin zij hem lange tijd rond heeft gereden.

Dat kleine te vroeg geboren baby’tje. Gewikkeld in een flanellen doek, waarin ook haar broertjes en zusje gewikkeld lagen, toen ze nog klein waren.

Een condoleance bij de open haard. Omdat de familie het met elkaar samen zijn associeert met haardvuur.

Een opbaring in het mooie tuinhuisje, de lievelingsplek van de overledene.

De kleinkinderen die met elkaar opa’s kist beschilderen.

Bovenstaande is uiteraard maar een kleine greep uit de mogelijkheden. Ik denk dat u zelf ook voorbeelden heeft. En wellicht inspireert bovenstaande u als u nadenkt over uw eigen uitvaart of de uitvaart van een dierbare van u.

Het gaat meestal niet om de toeters en bellen

In de uitvaartbranche wordt veel geschermd met de kreet “Alles is mogelijk”. Daarbij ligt de nadruk vaak op uiterlijkheden, zoals bijvoorbeeld kisten en vervoer.  Voor een betekenisvol afscheid gaat het vooral het gewone en niet om een gouden grafkist.

Gouden grafkist