Draai je device a.u.b.
Gisteren zag ik in mijn tuin de ontluikende lelietjes-van-dalen. Nog geen bloemen, maar wel de knoppen als belofte van de prachtige witte klokjes, die zo lekker ruiken. Ik dacht terug aan maart een jaar geleden. Lelietjes-van -dalen zullen voor mij altijd een symbolische betekenis houden.
In maart vorig jaar werd ik gebeld door Alina. Zij en haar tante, een alleenstaande vrouw uit de Utrechtse Heuvelrug, wilden met mij kennismaken. Tijdens ons telefonisch contact schetste Alina kort de situatie van haar tante Paulette. Zij had nog maar een paar maanden te leven en wilde samen met haar nicht Alina met mij de uitvaart spreken.
Een paar dagen later belde ik aan bij een schattig huisje met luiken. We hadden afgesproken aan het einde van de ochtend, het moment van de dag dat Paulette de meeste energie had. De voordeur lag verscholen achter een haag van kerria en forsythia. Alina deed open en even later maakte ik kennis met Paulette, die op de bank zat met in haar armen een klein hondje dat zichtbaar genoot van het samenzijn met zijn ‘baasje’.
Alina vertelde dat Paulette longkanker had en haar uitvaartwensen wilde bespreken. Paulette vulde het verhaal van Alina aan en verduidelijkte één en ander. Ze had zichtbaar en hoorbaar moeite met spreken. We hadden desondanks goed contact en voelden elkaar zonder veel woorden aan. En Alina was een goede spreekbuis voor haar, ze kende haar tante goed.
Paulette had een paar specifieke wensen. Voor de rest had ze geheel vertrouwen in Alina en mij. Eén van die wensen was dat ze in een kartonnen kist zou komen te liggen. En een andere wens was dat die kist versierd zou worden met lelietjes-van-dalen uit haar eigen tuin. Achterin haar tuin stond daar een heel veld van. Qua lelietjes-van-dalen kwam het mooi uit dat ze nog een paar maanden te leven had, zo bracht ze met moeite uit. Tegen die tijd zouden ze vast bloeien. Na een uurtje nam ik afscheid. Paulette en ik omhelsden elkaar even Het was echt een goede ontmoeting geweest.
Kartonnen uitvaartkist
Ik wist natuurlijk dat ik binnen enige tijd weer zou terugkeren maar dat dat zo snel zou zijn wist ik niet. Al na een week werd ik gebeld door Alina. Paulette was die nacht plotseling in haar slaap overleden. Alina was verdrietig, maar ook blij dat haar tante rust had gevonden.
Paulette kwam in haar witte kartonnen kist te liggen. De kist werd versierd met schilderingen van haar talrijke neefjes en nichtjes, een prachtige zijden doek en met kerria en fosytsia uit haar tuin. Er waren nog geen lelietjes-van-dalen om te plukken. Ik had bij de bloemist nog wel geïnformeerd. Het was mogelijk lelietjes-van-dalen, muguets uit Frankrijk te laten komen, maar Alina had het idee dat dat niet in de stijl van haar tante zou zijn en ik kon me helemaal bij die gedachte aansluiten. De andere bloemen vormden een waardig alternatief. De afscheidsviering werd door Alina en de familie vol warmte en liefde vormgegeven.
Het afscheid had nog een staartje. In mei werd ik gebeld door Alina. Ze wilde even langskomen. We spraken af en ze overhandigde me een prachtig bosje lelietjes- van-dalen. Geplukt uit de tuin van het huis van haar tante, dat inmiddels te koop stond. Voor sommige dingen zijn geen woorden.
Ontvang direct een bericht van nieuwe blogs!