Draai je device a.u.b.
17 juli 2014. De MH-17 neergeschoten boven de Oekraine. Mijn liefste zus Lucie van Mens blijkt in het vliegtuig te zitten. De aarde beeft onder mijn voeten, de hemel geeft geen antwoord. Het is echt waar…..
Nu is het september. We hebben onze Lucie inmiddels begraven op Natuurbegraafplaats Heidepol waar ze een paar maanden geleden een graf had gekocht.
Ik voelde en voel me zo gedragen door alle lieve en betrokken blijken van medeleven die we als familie ontvingen en nog steeds ontvangen. Door de steun van de regering, de familierechercheurs, familie, vrienden, collega’s, kennissen en onbekenden, door mensen uit de buurt.
Pas sinds januari wonen we in Maarn. We ontvingen bij het overlijden van mijn zus bloemen, kaarten, een ontbijtje, gedichten van mensen uit de buurt die we maar heel oppervlakkig kennen maar die wel intens met ons meeleefden. Gisteren gaven we een een borrel. Om hen te bedanken, beter te leren kennen en om een toast uit te brengen op het leven en de saamhorigheid.
Het was een fantastische bijeenkomst. Joost had een collage gemaakt met foto’s van mijn zus, van de begrafenis en van de aankomst van de omgekomenen op vliegveld Eindhoven.
We hebben tijdens de borrel verteld over de gebeurtenissen van afgelopen weken en ons verdriet gedeeld. We hebben stilgestaan bij de nabestaanden van wie de omgekomen familieleden nog niet geïdentificeerd zijn. En we hebben ook onze vreugde en dankbaarheid die we ervaren kunnen delen. Dankbaarheid dat we zo’n geweldige (schoon) zus hadden, dankbaarheid vanwege alle lieve reacties, dankbaarheid dat we in een vrij land leven.
De bijeenkomst kreeg een wel heel speciaal karakter toen Annique die hier in de straat woont spontaan wist te regelen dat het Klein Byzantijns Koor kwam zingen. Opeens was de huiskamer vol zangers en opgedragen aan alle omgekomenen van de vliegramp zong het koor twee liederen.
En of je het gelooft of niet: toen de borrel bijna ten einde was voerden 18 ooievaars (we hebben ze geteld) een dans uit in de lucht en verdwenen toen aan de horizon.
Lucie, weggevlogen om niet meer terug te keren.
Dank je wel voor je bestaan.
Ontvang direct een bericht van nieuwe blogs!