Herdenken van overledenen

Ouders herdenken

Aan het eind van het jaar worden in het hele land bijeenkomsten georganiseerd voor het herdenken van overledenen. Ieder jaar herdenken wij als familie onze overleden ouders. Dit doen we al sinds mijn moeder overleed in 1994 en we zijn het blijven doen na het overlijden van mijn vader in 2009. We gaan dan een dag op stap met onze hele familie. Na het inmiddels traditionele bezoek aan het graf gaan we iets leuks doen en we sluiten de dag af met een gezamenlijke maaltijd. Ik ervaar het als waardevol om ieder jaar even stil te staan bij mijn ouders en als familie samen te zijn. Toch merkte ik dat het delen van herinneringen in de loop van de jaren minder werd. Sommige kleinkinderen hebben hun grootouders niet gekend of hebben geen actieve herinneringen aan ze. En we zijn allemaal druk met ons eigen leven. Genoeg andere gespreksstof dus.

Mijn vaders 100^e geboortedag

Dit jaar zou mijn vader 100 geworden zijn. Dat was een mooie aanleiding om in plaats van de jaarlijkse familiedag een familieweekend te organiseren, ter herdenking aan onze ouders. We gaven het weekend extra inhoud door dia’s van vroeger te vertonen. Veel hilariteit om kleding en kapsels, herkenning dat onze kinderen lijken op hoe wij eruitzagen als kind. En natuurlijk veel verhalen over vroeger. Na de diavoorstelling volgde een quiz met vragen over onze ouders en onze jeugd. Op die manier kreeg iedereen een stukje familiegeschiedenis mee en kwamen er nog meer herinneringen los.

Herdenkingen tegen het eind van het jaar

In deze tijd van het jaar zijn er veel initiatieven voor het herdenken van overledenen. Bijvoorbeeld rond Allerzielen en op Wereldlichtjesdag. Wij organiseerden in Driebergen samen met een kerkgemeenschap en andere lokale ondernemers een herdenking. Het was een mooie bijeenkomst met teksten, muziek, veel lichtjes en het noemen van de namen van de overledenen. De herdenking deed iedereen even stilstaan, naar binnen keren, en gaf ruime voor het voelen van het gemis. Veel mensen kwamen alleen, anderen met zijn tweeën. Voelbaar was de eenzaamheid van sommige bezoekers. Het deed hen zichtbaar goed samen te zijn met anderen en de naam van hun geliefde overledene genoemd te horen.

Herdenken als familie

Juist na de herdenking in Driebergen realiseerde ik mij hoe mooi het is om als familie te herdenken. Wat een rijkdom en wat ben ik blij met de manier waarop wij dat al jaren doen en ook dit jaar samen hebben gedaan.