Draai je device a.u.b.
Hoe kun je het beste omgaan met rouwenden? Je wilt helpen, troosten, een lichtpuntje brengen. Met de beste bedoelingen proberen we iemand tot steun te zijn. Die bedoelingen worden meestal wel gewaardeerd. Maar de uitvoering kan averechts werken. Het kan beter. Kijk eens kritisch naar je eigen gedrag. Twee eenvoudige handvaten: handel NIVEA en vermijd Leedconcurrentie!
N.I.V.E.A.: Niet Invullen Voor Een Ander. Regel nummer 1 in het omgaan met rouwenden. ‘Je zal wel gebroken zijn’, ‘Je ziet vast op tegen de feestdagen’, ‘Je moet er eens op uit’, ‘Wordt het geen tijd zijn kleren op te gaan ruimen’ en ga zo maar door. Vol goede bedoelingen doen we zulke uitspraken. We vullen in hoe de rouwende zich voelt, wat hij moet doen of laten. En het helpt niet. Elk rouwproces is uniek en iedere rouwende beleeft het op zijn eigen manier. Daar zijn geen regels voor. Soms zijn reacties en gedrag moeilijk te begrijpen. En zeker dan ligt NIVEA op de loer!
Probeer nabij te zijn. Te luisteren, aandacht te geven, stilte toe te laten, te accepteren hoe de ander het beleeft. Wat kan helpen is open vragen stellen. ‘Hoe gaat het nu met je?’, ‘Hoe kijk je aan tegen de komende feestdagen?’, ’Wat zijn voor jou moeilijke momenten?’. Veel mensen doet dat goed. Ze willen graag hun verhaal kwijt, vaak keer op keer. Luisteren, doorvragen, niet oordelen (NIVEA!) en een flinke dosis geduld meebrengen is dan het devies. Anderen willen er juist niet over praten. Voor die mensen kan het helpen een voorstel te doen voor iets gezamenlijks. Zoals: ‘Zullen we samen een wandeling maken?’, ‘Zal ik dit weekend bij je komen eten?’, ‘Vind je het fijn als ik je help met de tuin?’ Geef de ander de ruimte om ja of nee te zeggen. En accepteer diens keuze, ook als je die niet begrijpt of als je het zelf anders zou willen.
Leedconcurrentie: het ene verlies vergelijken met het andere. En daar een maatstaf aan hangen. ‘Je bent je man verloren, maar jij hebt tenminste je kinderen nog. Marietje is kinderloos, dat is nog veel erger!’. ‘Gelukkig hebben jullie afscheid kunnen nemen. Ik kon dat niet. Dat maakte het moeilijker om te accepteren’. Waarschijnlijk kun je hier zelf legio voorbeelden aan toevoegen. Verdriet en rouw is zo groot en zwaar als de rouwende dat beleeft. Het feitelijke verlies en de manier om daarmee om te gaan kan per persoon enorm verschillen. Daar zijn geen normen of regels voor. Niet alleen anderen, maar ook de rouwende zelf kan zich bezondigen aan leedconcurrentie. ‘Mijn moeder was zo oud en ziek, daar moet ik toch vrede mee hebben. Ik begrijp niet dat het me zo van slag maakt. Als ze nou 60 en kerngezond geweest was, zou het anders liggen’. ‘Ik moet me niet aanstellen. Mijn poes is dood, maar een kind verliezen zou natuurlijk veel erger zijn’.
Ontvang direct een bericht van nieuwe blogs!