Levenskracht via social media

Op Twitter en internet kom ik mensen tegen die terminaal ziek zijn. Ze delen hun ervaringen, zorgen en goede momenten. Ze blijken veel lezers te bereiken en krijgen veel reacties. Ook van onbekenden. Moedig vind ik het van ze. En ik zie dat de social media ze helpen om midden in het leven te blijven staan.

Hans Groeneweg overlijdt aan COPD

Hans Groeneweg hield de laatste twee jaar van zijn leven een blog bij. Hij heeft COPD en weet dat hij niet lang meer te leven heeft. Op 25 juni 2012 kondigt hij via een laatste blog en via twitter (@oogwerkdotnl) zijn ‘laatste reis’ aan. Hij overlijdt op 27 juni. Via internet neemt hij afscheid van zijn lezers en van zijn volgers.

Suzanna van de Hunnen heeft terminale kanker

Suzanna van de Hunnen schrijft een boek “Stervensdruk” als ze besloten heeft te stoppen met de behandelingen voor kanker. Vervolgens verschijnt ze in diverse media en is zeer actief op Twitter. Ze heeft meer dan 1000 volgers en plaatste al meer dan 20.000 tweets.

Levenskunst

Hans en Suzanna laten zien dat ze ervoor kiezen te leven, ondanks het feit dat ze stervende zijn. Ze beschrijven, elk op eigen wijze, het verloop van hun ziekte. Hun angst, pijn, hoop en verdriet. Maar ze schrijven ook over goede ervaringen, dagelijkse belevenissen, het weer, maken grappen en reageren op anderen. Ze hebben veel contacten. Krijgen steun, begrip, medeleven en maken plezier.

Samen sterk

Ik vraag me af wat hen drijft om zo naar buiten te treden. Ze lijken een uitlaatklep en een life line te hebben via de social media. Een druk sociaal leven brengt het ze, ondanks de toenemende beperkingen. Suzanna twittert zelfs dat ze een vrijwilliger zoekt om voor haar te twitteren als ze het zelf niet meer kan. Overduidelijk geeft al die communicatie hen kracht. En biedt het steun aan lotgenoten. Als lezer voel ik me een beetje een voyeur. Het zijn tenslotte onbekenden voor me. En ik ben geen lotgenoot. Tegelijkertijd is het voor mij leerzaam en verrijkend het proces mee te beleven. Dappere mensen, die te jong moeten sterven. En hun tijd gebruiken om betekenisvol te blijven leven. Chapeau!