Terugblik
Op deze laatste dag van 2019 blik ik zo’n beetje terug op het jaar en schrijf hierover wat zaken op.
Nettie
We hebben weer vele uitvaarten verzorgd dit jaar waarvan de laatste zaterdag de 28e december plaatsvond. Nettie, de moeder van mijn partner, is 97 jaar geworden. We waren allemaal blij voor haar dat ze het leven eindelijk los kon laten. De laatste periode van haar leven was ze angstig en verward. We hebben een prachtig, licht afscheid voor haar verzorgd. Vlak bij haar oude huis, waar ze lang en met veel plezier woonde, kwamen we bijeen. Daar werd ze omringd door vele familieleden en vrienden en ook oud- collega’s. Dat laatste is toch heel bijzonder voor iemand die al meer dan 30 jaar uit het arbeidsproces is. Haar zonen hebben haar aansluitend naar het crematorium gebracht.
Dames op leeftijd
Het was de uitvaart van de één na oudste persoon die we dit jaar mochten verzorgen. De oudste persoon voor wie we de uitvaart dit jaar verzorgden was 98 jaar. Zij was tot op haar hoge leeftijd een echte dame. Met prachtige kleren en gelakte nagels. Haar kleindochters hielpen haar daarbij. Ze hielden enorm van haar en waren heel trots op hun oma. Een zinsnede uit een gedicht op haar rouwkaart: ‘je verstand zegt dat het goed is maar in je ogen blinkt een traan’ klopte helemaal met hoe haar kinderen dit afscheid beleefden en vormgaven.
Waardering voor verzorgenden
Nettie woonde in Snavelenburg in Maarssen en daar is ze die laatste weken liefdevol verzorgd. Verzorgenden die als engelen naast stervenden staan en er zijn voor hen en de familie ondersteunen. Lieve verzorgenden die zoveel betekenen tijdens de laatste periode van iemands leven. De nabestaanden zijn hen intens dankbaar voor alles wat ze voor degene die heenging waren. En ook voor hun rol naar de familie toe. Een wens voor 2020 is wat mij betreft dat de arbeidsomstandigheden en waardering voor verzorgenden en verplegenden, verbeteren.
De tijd
Nettie had op haar kamer een klokje. Dat stond al een aantal weken stil op dezelfde tijd. Je hoorde het klokje nog wel tikken en je zag de secondewijzer een klein stukje voor en achteruit gaan maar de tijd bleef steken op tien over negen. Dat is precies het tijdstip waarop ze gestorven is. We hebben het klokje op haar kist gezet.
Traan zonder lach
Natuurlijk is niet alle afscheid met een lach en een traan. Zelfdoding maakte ik dit jaar vier keer mee. Dit zijn toch de overlijdens die me het meest raken en bezighouden. De wanhoop van de achterblijvers. Ook als die zelfgekozen dood een uitweg lijkt, blijft toch het moeilijke gegeven dat het zover heeft moet komen.
Eervol
Steeds weer zo bijzonder en eervol dat ik in mijn werk zo dicht bij mensen mag staan, zo in de familie mag binnentreden. Heel inspirerend en ontroerend vaak hoe mensen in verdriet en verlies met elkaar om kunnen gaan. Elkaar steunen, troost geven en vinden bij elkaar. En vaak ook hun best doen, en dat lukt heel vaak, om de dingen die in onderlinge relaties kunnen wringen opzij te zetten en er in deze dagen zijn om met elkaar op een goede wijze afscheid te nemen.
Stagiaire
We hebben dit jaar een periode van enkele weken een stagiaire van een opleiding tot uitvaartbegeleider begeleid. Aafke heeft meegelopen bij een paar uitvaarten en zelf werkzaamheden verricht. Mijn collega Marion en ik vonden het heel leuk en leerzaam dit te doen. Een ander mee te laten kijken in ons mooie bedrijf, diegene feedback te geven. En ook om haar kijk op ons handelen en het werk te vernemen. Aafke wordt vast een goede collega. Ze heeft haar opleiding inmiddels afgerond en is inmiddels bij een uitvaartbedrijf in haar woonplaats aan de slag.
Dankbaar
Dankbaar aan degenen die ons het regelen van het afscheid toevertrouwen. Ook dankbaar aan degenen die ons ondersteunen en maken dat wij ons werk goed kunnen doen. We hebben zo’n professioneel en betrouwbaar en gemotiveerd netwerk om ons heen. Marion uit Utrecht die ons vervangt en assisteert als dat nodig is. Een geweldige drukker, die prachtig drukwerk en mooie lay-outs verzorgt. Die geduldig steeds weer nieuwe proefdrukken van de rouwkaart maakt als de familie daarom vraagt in aanloop naar het definitieve exemplaar. Advertentieopmakers. En dan heb je bloemisten die de wensen van nabestaanden in prachtig bloemwerk weten om te zetten, cateraars, kosters van kerken, beheerders van zalen, sprekers en predikanten, overledenenverzorgers, mensen die filmpjes en fotopresentaties maken, chauffeurs van rouwauto’s, kistenmakers die op verzoek een kist bijvoorbeeld breder maken voor een zwaar persoon, fotografen en filmers die de dag van de uitvaart op beeld vastleggen, musici die met hart en ziel klanken tevoorschijn toveren bij het afscheid. En er zijn er natuurlijk altijd meer…
Al deze mensen maken dat we goed op 2019 terug kunnen kijken, trots kunnen zijn op Alfine Uitvaarten en vol vertrouwen en verwachting uitkijken naar 2020.
