Nu ben ik zelf nabestaande

Verlies van een dierbare tante

Mijn lieve tante is overleden. Omdat zij alleenstaand was en geen kinderen had, heeft ze mij benoemd tot haar executeur. Ineens zit ik aan de andere kant van de tafel te praten met een uitvaartbegeleider. Ik merk weer hoe het overlijden van iemand die je dierbaar is je uit balans kan brengen. Hoe belangrijk hele kleine dingen zijn. Ik vergeet van alles en ben ongeduldig.

Afscheid op eigen wijze

Over onderdelen van het afscheid heb ik uitgesproken ideeën. Diverse malen loop ik aan tegen de vanzelfsprekendheden van de uitvaartbegeleider. Nee, we rijden de kist niet de kerk in, maar dragen deze. Nee, we gaan als de kist geplaatst is niet onze handen op de kist leggen. Nee, ik wil geen baar met een rok, maar houten schragen. Nee, we gaan niet achter een raam staan in het crematorium, we willen rond de kist staan. Nee, we willen geen familietafel bij de condoleance. Ik ben ongetwijfeld niet de makkelijkste opdrachtgever….. Ik realiseer me weer hoe belangrijk het is om niets vanzelfsprekend te vinden.

Vertrouwen winnen

Ik merk dat het me moeite kosten om dingen uit handen te geven. Misschien komt dit ook omdat ik zelf in het vak zit, maar ik ben vast niet de enige control freak in deze wereld. Het valt niet mee om vertrouwen te geven. Het lijkt misschien tegenstrijdig, maar vertrouwen krijg je niet door direct allerlei mogelijkheden te benoemen, maar juist door vragen te stellen en ruimte te geven. Help de familie om hun eigen wensen in te vullen en nodig ze uit om dingen zelf te doen. Daarmee krijg je vertrouwen en wordt het hún afscheid.

Nauwkeurig communiceren

Het is vreemd om te ervaren dat mijn hoofd de eerste dagen een zeef is. Ik vergeet wat is afgesproken, dat ik iets ondertekend heb, weet niet meer of de uitvaartbegeleider de kerk belt of dat wij dat zouden doen. Twijfel of ik nu wel of niet een afspraak heb met de voorganger. Ik ben blij als de afspraken en actiepunten voor mij op een rijtje gezet worden en waardeer het geduld van de uitvaartbegeleider. Het helpt dat ik zorgvuldig op de hoogte gehouden word van alles wat er gedaan is en nog gedaan moet worden.

Terugkijken met een goed gevoel

Tevreden kijk ik terug op de uitvaart van tante. Want het is verlopen zoals zij het gewild zou hebben. Wie weet, heeft ze van bovenaf toegekeken. Ze zou trots en ontroerd geweest zijn. Ik heb vrede met haar overlijden en ben blij met het afscheid dat we voor haar organiseerden. En als bonus heb ik weer de nodige ervaring opgedaan, waar ik in de praktijk rekening mee kan houden.