Stilstaan bij (on)sterfelijkheid

Stilstaan bij  (on)sterfelijkheid

Leven is ook sterven. Sterven is net zo’n onmisbaar ingrediënt van het leven als geboren worden.

Angst voor de dood?

In 2016, toen het Landelijk Expertisecentrum Sterven van start ging,  liet het centrum een onderzoek uitvoeren naar de beleving van het sterven en het stervensproces in Nederland. In een landelijk representatieve steekproef onder 754 Nederlanders van 18 jaar en ouder geeft 35 % aan nooit te willen sterven en 34%  geeft aan angst te hebben om te sterven.Eigenlijk heb je die cijfers niet eens nodig om te weten dat sterven en de dood voor veel mensen een ingewikkeld gespreksonderwerp en nadenkonderwerp is. Veel mensen vinden het eng en willen er niet over praten. En dat  maakt de angst voor het sterven dan weer groter.

Openheid kan verlichten

In ons werk als uitvaartbegeleider ervaren mijn collega Marion en ik dat openheid over sterven en het spreken erover voor zowel degene die sterft als degenen die om hem/haar heen staan het stervensproces ( want het is vaak een proces) kan verlichten en kostbaarder en positiever kan maken.

Levensvragen rondom leven en sterven.

We juichen het dan ook toe dat er initiatieven zijn die ruimte en mogelijkheid willen scheppen voor mensen om levensvragen rondom dood en/of voltooid leven te bespreken en mensen te ondersteunen bij het zoeken naar antwoorden op levensvragen. En om op die manier wellicht het levenseinde te verlichten. Voor de stervende en voor de nabestaanden. En eigenlijk voor iedereen. Want niemand ontkomt er aan vroeg of laat met de dood te maken te krijgen.

Het Bezinningshuis.

Het Bezinningshuis is zo’n initiatief. Vandaag was ik bij de opening. Het Bezinningshuis in Den Dolder is opgericht door Hilda en Robin Zuidam. Zij hebben het huis als stichting opgericht en zijn afhankelijk van privégelden en donaties. Bij de opening werd ik getroffen door de warme en liefdevolle manier waarop zij Het Bezinningshuis met bescheiden middelen hebben ingericht. Prachtig hebben ingericht. Met mooie doeken aan de muren, prettige kleuren, fijne banken om op te zitten. Een omgeving waar ik me op mijn gemak voelde. Er werd gesproken, er was mooie muziek (ook Robin zong) en er waren bubbels om mee te toosten. En volop gelegenheid met elkaar in gesprek te gaan.  Er zijn prachtige ruimtes om met elkaar te spreken, om creatief  te zijn, aan yoga, lichaamswerk en meditatie te doen. Er is een massageruimte en een zaal om lezingen te geven. En dan heb ik nog lang niet alles opgenoemd. Neem maar eens een kijkje op de website www.bezinningshuis.nl. En Hilda en Robin zijn er als gedreven en enthousiaste krachten om dit mooie initiatief te laten bloeien. Ik hoop dat velen van dit prachtige initiatief gebruik gaan maken.

De dood is het waard om onder ogen te zien.